Salta - La Linda

We zijn in het Noorden van Argentinië en onze inwendige thermometer zal het geweten hebben... met een slordige 35graden stappen we het vliegtuig uit en gaan opzoek naar een hostel. Salta is ons vertrekpunt voor excursies naar verschillende delen van de gelijknamige provincie en het aangrenzende Jujuy. In een straat vol avonturen/excursie kantoren kunnen we kiezen uit een simpel bezoek aan een nabeurig stadje tot een 5daagse met hoogtepunten in Chile, Bolivie en Argentinië. Wij laten ons verleiden door een beeldschone excursie-lokster en gaan voor een dagje Zuid Salta en een 13uur durende trip naar Jujuy. Beiden hadden we ook met een auto kunnen doen (zelfde prijs) maar door de slechte staat van de wegen en een constante hoogte tussen 3000 en 4000m zagen we dat niet echt zitten. Buiten de verplichte bezoeken aan de vele pleintjes, kerken en jawel een kathedraal, heeft Salta ook een heuvel om te beklimmen wat weer mooie vergezichten op de vallei en omliggende bergen opleverd.

Veel of weinig ketchep of uwe hamburger?

Onze eerste excursie vertrekt om 7u smorgens (dit is geen vakantie) met 2 Francaises in een Kangoo richting San Martin de los Cobres. Dit is de route die de fameuse "Tren de los nubes" gedeeltelijk volgt, maar omwille van de slechte staat is deze treinrit al 2 jaar buiten dienst. Na een uurtje rijden komen we boven de wolken uit en zien we ondermeer hoge bruggen, kleurrijke rotsformaties, wat vrachtwagens die ons van de baan willen rijden,... San Martin de los Cobres ligt op ongeveer 3500m hoogte en is een oud mijnstadje waar de tijd lang geleden is blijven stilstaan.

Tren de los Nubes...................................................Por la carretera


In San Martin de los Cobres ............ De vrouwen van San Martin

Van hieruit rijden we verder naar "Las Salines Grandes", de grootste zoutvlakte van Argentinie. Tijd voor lunch en prachtige fotos. De mensen die hier werken zijn bijna volledig verbrandt door de zon en bijtend zout. Voor 1ton zout dat ze winnen krijgen ze 15 pesos oftewel 3euro. Enkele slimmerike zijn dan ook overgeschakeld op het maken van zoute beeltjes voor de touristen die hier passeren. Maar wat een leven!

Las Salinas Grandes

De volgende halte is Punamarca, een dorpje aan de voet van de Siete Colores, een kleurrijke berg geschilderd door verschillende oxidatie en druk stadia van het aanwezige ijzer. 13 uur later zijn we terug in Salta en checken in in een ander hostal waar Agos, een vriendin uit de "familie" van Mendoza, toevallig ook zit. De perfecte locatie voor een dag niksen.

Onderweg naar Panamarca

Wat een kleuren ...................................................Luis en de "Cerro de 7 colores"

Of dat was het plan... we gingen die dag dus op zoek naar een busticket voor San Pedro de Atacama. Dat was echter buiten de 2 busmaatschappijen die naar daar rijden gerekend. Er was pas 10 dagen later plaats voor ons en hoewel we wel wat nood hadden aan wat rust was dit wel wat overdreven. Een halve dag op zoek naar een alternatief vervoermiddel (meegaan met excursie en enkel vervoer betalen = 180 euro; met een soort taxi naar de grens en daar hopen op een rit = 90 euro; gratis liften maar veel mensen raden dit af omdat er niet veel verkeer is op de weg naar Chile). Besluiten af te wachten en naar het laatste dorpje aan de grens te gaan met een gewone bus. Misschien valt er wel een oplossing uit de lucht... . Diezelfde dag nemen we afscheid van Agos, beklimmen we nog een heuvel (eigenlijk nemen we een kabellift -eikes - naar boven en gaan tevoet naar beneden), reserveren we een nieuwe excursie naar het zuiden van Salta en garen wat vlees op de BBQ samen met wat Argentijnen in het hostel.

De excursie van de volgende ochtend gaat naar Cachi, een klein dorpje in het hart van de voor-Andes (of er ook een achter-Andes is zou een goede quiz-vraag zijn). Wij dus weer boven de 4000m uit, nu door groene valleien met tabakplanten, mais, wat koeien en veel cactusplanten. Enkele fotos:


Bidden voor een snelle en veilige oversteek naar Chile

Cactussen .............................................................en 2 onnozelaars

De kerk van Cachi

De dag van alweer een oversteek naar Chile begint met een boemelbus naar Punamarca. We Deze dropt ons echter op 4km, de ideale plaats om ons zelfgemaakt lift-plaatje "Chile" uit te proberen. Een Frans gezin met een pick-up neemt ons mee tot Punamarca waar we besluiten te overnachten en de volgende dag verder te liften (was al 16u). Ondertussen hadden we een kennis van de vriend van de receptioniste van het vorige hostel gevonden die ons voor 55 euro naar Atacama wilde brengen en die langs Panamarca zou passeren. We reserveren deze als back-up mocht het liften niet lukken. Zo gezegd zo gedaan... wij om 8u ´s morgens met ons bordje langs de kant van de weg. 8u was ook het afspraak uur met die gast van het hostel. 9u ... en nog niemand gezien buiten wat locals en vrachtwagens met wie we liever niet meegaan. Tegen 10u (die gast van het hostel was er nog altijd niet) passeert de bus die naar Atacama rijdt en die zogezegd stampesvol zit. 300m verder stopt die echter voor 2 kerels ( 2 Argentijnen met wie we later naar Bolivie en Peru zouden reizen). Luis spurt naar daar om te kijken of er nog plaats is en ik waggel met 4 rugzakken acherna. We hebben geluk .. er hebben mensen afgezegd en er zijn nog 2 plaatsen over. Oef, voor 30 euro reizen we nu relaxed over de Altiplano van de Andes - komen boven 5000m uit - naar Atacama. Onderweg zien we heel wat verongelukte vrachtwagens en helpen een oudere man in een auto die aan het stikken was door een tekort aan zuurstof... . Dit was de laatste en moeilijkste oversteek tussen Chile en Argentinië.