6 daagjes Chile

Na het lange wachten aan de grens zijn we uiteindelijk toch Chile binnengeraakt. Meer bepaald in Viña del Mar, een toeristisch dorpje aan de Stille Oceaan. En als ik toeristisch zeg, bedoel ik eigenlijk echt heeel toeristisch ... Benidorm style! Veel is er dus niet over te zeggen. Zijn achterna gezeten door 2 lelijke Chilena`s die en avontuurtje met 2 brave jongens als ons wel zagen zitten. Geslapen in een echt wel basic hostel (Luis zijn voet staat nog altijd vol met beten van een of ander onhygienisch beest). En de attractie van het dorp - een heuse klok van bloemen gemaakt - komt dat zien, komt dat zien.

Valiezen gepakt en op naar Valparaiso, ook een stadje aan de kust, beschermd door Unesco omwille van zijn unieke ligging. Waar je ook kijkt, je ziet overal kleine, kleurijke huisjes gebouwd tegen de flanken van verschillende heuvels in een wir-war van steile straten. Met wat moeite toch ons hostel gevonden.Het onderste gedeelte van de stad (el plano) wordt verbonden met de heuvels door verschillende zeer oude bergtreintjes. Het is ook in deze stad dat Pablo Nerudo heeft gewoond op zoek naar inspiratie voor zijn gedichten.

Volgende halte is Santiago. Omdat we al van veel reizigers hadden gehoord dat het niet echt de

moeite is hier veel tijd aan te spenderen hebben we bij aankomst in het busstation dan ook dadelijk een bus geboekt voor diezelfde nacht naar het zuiden. Een half dagje dus in de hoofdstad van Chile. Met dank aan de uitstekend uitgestippelde route van de Lonely Planet hebben we de highlights toch kunnen meepikken. Een heuvel met zicht over de stad en indien geen smog ook over de Andes, een mooi pleintje waar een 40 tal mensen aan het schaken waren en "la Moneda" waar in 1972 de staatsgreep van het leger is begonnen en Salvador Allende is vermoord. Het begin van angstige jaren onder Augusto Pinochet, iets waar je best onder Chilenen niet luchtig over bijbabbelt. Tot zover wat cultuur. Nog wat rondgeslenterd, nog een heuvel beklommen en op naar Pucon.

Pucon:

Ik heb het deze reis al 2 of 3 keer gedacht ... maar hier zou ik echt wel kunnen wonen. Hier in Pucon dus ook want ze hebben hier echt alles. Een vulkaan om zomers op te klimmen en te genieten an het uitzicht en`s winters te snowboarden. Eenmeer om `s zomers te relaxen en af te koelen en ´s winters op te schaatsen. Verder nog een heleboel toeristen die maar al te graag geld spenderen in dit prachtig dorp. Dat hebben wij dus ook maar gedaan. Een excursie naar de top van de vulkaan met 2 gidsen koste ongeveer 50 euro maar was het absoluut waard. 5 uur traag maar gestaag naar boven. Eerst over rotsen en grind .. maar dan door de sneeuw. Ijspikkel in de hand en maar klimmen. Waren eerst met een groep van 12... maar 9 geraakte op de top. We hebben daar ook nog een familie met 3 kinderen gezien die op hun eigen de vulkaan beklimmen zonder materiaal. "Muy responsable". Op de top zelf kan je niet langer dan 30min blijven omwille van de zwavel dampen. Spontane herinnering aan het labo chemie kwamen naar boven, maar het uitzicht en de gedachte dat je bovenop een nog actieve vulkaan staat is geweldig. Vlug een koekje eten en dan naar beneden. Een soort poep-bescherming aan en naar beneden glijden. Ijspikkel dient nu als stuur en rem systeem. Op ongeveer 1.5u waren we beneden. Nat van de sneeuw die echt overal inkruipt maar volledig voldaan. Het enige dat nu nog ontbrak zijn... termische meren. 3 uur heerlijk uitgerust in een parkje met 7 termische meren, van warm tot heel warm en "niet te doen". De Chileens sterenhemel maakte het plaatje compleet.

De volgende dag uitgerust in het plaatselijk meer en klaargemaakt voor de terugkeer naar Argentië.

PS. De layout is niet echt optimaal .. . blame it on blogspot!!!