Peru - land van de Incas

Arequipa

De eerste stad die we hier in Peru bezoeken is Arequipa. Luis kent hier een vriendin (Karin), die een superdeluxe hostel voor ons weet te regelen. Een beetje boven onze stand, dat wel, maar de vers geperste sapjes op het dakterras smaakte er niet minder door. Het centrum van Arequipa is in de rapte op een uurtje bezocht maar omdat we wel wat tijd over hebben doen we het rustig aan en blijven uiteindelijk 8 dagen hier rondhangen. Ondertussen is ook David aangekomen, een Spanjaard die we in Buenos Aires hebben leren kennen en met wie we tot in Manchu Picchu zullen reizen.

Zicht op de kathedraal van Arequipa

Arequipa centrum is prachtig coloniaal, met schone huizen, een kathedraal die men 5 keer heeft moeten heropbouwen, een klooster en tal van museums. Ook taxis hebben ze hier in overvloed ...zo van die gele kleine mormels (Tico) die overal tussendoor sjeezen. Omdat we tijd hebben doen we het rustig aan met een bezoek aan een museum waar ze de bekende Juanita tentoonstellen. Dit is een gemummifiseerd meisje, geofferd door de Incas, die ze in de bergen rond Arequipa hebben teruggevonden. Hier krijgen we ook een eerste uitleg over de cultuur van de Incas, maar het zal pas in Cusco en omstreken zijn dat we echt zien tot wat die mannen allemaal in staat waren. Voor meer informatie over de Incas klik hier.

Tico´s in het centrum

Het klooster van Ariquipa is ook meer dan de moeite om te bezoeken. Je kan hier gemakkelijk een halve in rondlopen en nog niet alle huisjes, hoekjes en kantjes gezien hebben.

Rust en vree in het klooster



Een moment van stilte en bezinning

De nauwe straatjes in het klooster......................Stil leven

Vanop het dak van dit klooster heb je ook een goed zicht op de 3 vulkanen die Arequipa omringen: El Misti, El Chachani en El Picchu Picchu. Helaas is het regenseizoen en kan je deze bergen enkel vroeg in de morgen of bij zonsondergang zien.



Zicht op de vulkaan Misti vanop ons dakterras

Genoeg van het centrum trekken we met 5 (Karin, Lupe, David, Luis en ik) naar de dorpjes rond Arequipa. De beste manier om dit te doen is met een gehuurde taxi met wie je op voorhand een prijs afspreekt. Maart is laag seizoen hier dus dat valt best mee. We zien mooie kerkjes, parken en als toetje een heuse rit op getemde paarden. De mijne blijft relatief rustig todat hij een ondiepe rivier in het visier krijgt. In volle gallop door deze mengeling van water, modder en slechtriekende substanties... en ik ben weer een ervaring rijker.

Vanachter in een taxi..........................................Tuintje

Hop paardje hop...................................................Kan iemand de lama-scheerder bellen

Kerkje waar juist een trouw doorgaat

Ariquipa is ook de perfecte startplaats om de 2de diepste kloof van de wereld (2 keer zo diep als de Grand Canion) te bezoeken. Even getwijfeld of we 2 dagen of 3 dagen zouden gaan,maar uiteindelijk toch voor de langere route gekozen. Ondertussen nemen we afscheid van Lupe en Federico en aangezien David door nachtelijke escapades is ziekgevallen gaan Luis en ik er alleen op uit. Weer een vreselijke busrit achter de kiezen (nu niet zozeer de weg, wel de afschuwelijke en niet-aflatende Peruanse gezangen op de radio) beginnen we met een 4 uur durende afdaling. Onze gids was juist aan het uitleggen dat in het regenseizoen de kans bijzonder klein is dat we een condor gaan zien, vliegt er daar toch niet eentje voorbij zeker. Nog net op tijd een foto kunnen nemen van dit impressionant beest.

Nog fris en monter, voor de afdaling...................EEN CONDOR!!!!

De eerste nacht worden we vriendelijke ontvangen in een dorpje met 3 huisjes en slapen we in huttekes. Er wordt eten voor ons gemaakt en een lekker cactusvrucht laten we niet links liggen. De volgende dag gaat eerst naar een paar bergdorpjes die al hun benodigdheden met ezels en paarden naar beneden moeten brengen. Hier zijn geen wegen, en slecht recentelijk hebben ze elektriciteit. We gaan verder tot het diepste plaats van onze wandeling, een plaats die ze "Oasis" noemen, en dit niet zonder reden. Palmbomen met hangmatten, zwembaden met zonverwarmd bergwater en zichten op de omringen kloof. We rusten hier uit, nemen een duik in het zwembad en denken niet aan de vermoeiende klim naar boven die ons later die dag nog te wachten staat.

Locals die naar hun dorp trekken





Zonsondergang in El Cañon del Colca



El Oasis

Uitgerust en met een heuse bos cocablarren tussen de tanden vertrekken we naar boven. Ik vergezel een Canadese wiens tempo niet zo hoog licht en komen 1100meter hoger en binnen tijd (2u30) aan. De zon gaat juist onder, net op tijd voor een hostel te zoeken en als een blok in slaap te vallen.

De weg naar boven............................Locals doen de klim in 45 minuten

Puno

Puno, ook aan het Titicacameer gelegen is een iets minder aantrekkelijke stad en enkel op onze reiskaart om de drijvende eilanden (Uros) te bezoeken. Dat is echter buiten mijn gezondheid gerekend. Een combinatie van maagproblemen, enkele nachtelijke pintjes en de hoogte (3800m) maakte dat ik niet met Luis en David meekon naar deze eilanden. Jammer ... maar heb dan wel 3 fantastische Peruans gedubde films kunnen zien. Je kan niet alles hebben in het leven. Wat ik gemist heb:


Drijvende eilanden op het Titicacameer

Cusco

... een parel van een stad, eens veroverd door de Spanjaarden en nu doet koning toerist zijn intrede. Maar dit zeker met een reden. Een prachtige plaza de Armas (groot plein), vele kleine straatjes, Inca muren, huizen met meer balkon dan muur, een spa bruisend nachtleven en de vertrekbasis voor de ruines van onder meer Manchu Picchu en Sacsayhuaman.

Plaza de armas vanuit het balkon van Mama Africa

We beginnen bij de begin en passeren langs de vele straten waar de coloniale huizen op Inca muren zijn gebouwd. De bekenste is de steen met 12 hoeken, waarlangs een gereïncarneerde Inca maar al te graag voor een foto poseert. Vanuit het centrum beklimmen we het heiligdom van Sacsayhuaman met een 4 tal ruines. Tambomachay was vroeger een badplaats en nu nog steeds bekend voor zijn mineraalrijk en verjongend water. Het begint ook van boven wat te regenen dus gaan we vlug door naar Pukapukara. Dit is een kampplaats voor de kinderen van Inca-leiders die naar hier gestuurd werden om over hun volk en de natuur te leren. Verder ook om eens goed af te zien voordat ze een belangrijke taak in hun gemeenschap zouden opnemen. Van young potentials gesproken... Sacsayhuaman zelf dan zijn ruines van een militaire/religeuze aard. Niet alleen de grote van dit complex (3094 hectare groot) maar vooral de enorme stenen (sommige tot 70 ton) die gebruikt werden in de bouwwerken doen tot de verbeelding spreken. Dit was een van de (zo niet de) belangrijkste plaatsen in het Inca tijdperk.

Zicht op het centrum van Cusco.........................Inca muren



Poseren bij de ruines van Sacsayhuaman

Sacsayhuaman....................................................... Tambomachay

Een bezoek aan Cusco is niet compleet als je niet tot in de laatste uurtje in Mama Africa (danscafe) hebt rondgedwaald en er gedanst hebt met de vele Gringos of plaatselijke schonen op zoek naar een Europees paspoort (Bridgeras). Hier vieren we de verjaardag van David maar er zijn helaas geen fotos ...

Machu Picchu

Alle wegen leiden heden ten dagen naar Machu Picchu ... maar gelukkig was dit anders in de tijd van de Spanjaarden die deze Inca stad nooit hebben gevonden Hierdoor zijn de ruines perfect bewaard gebleven.

Zicht op Machu Picchu vanuit de Zonnepoort

Wij hebben de optie om tevoet tegaan, met een fiets/rapel/weet-ik-wat-veel, met de trein/bus of een combinatie nachtbus/vrachtwagen/trein/tevoet. Deze laatste optie was het goedkoopste maar door het regenseizoen af te raden omdat de nachtbus langs vele ravijnen passeert. Om de Inca trail tevoet te doen moet je maanden op voorhand reserveren, vele dollars neertellen en alweer door de vele wolken niet de meest zekere keuze. Met de trein dus waarvan het geld overigens niet naar de Peruanen maar wel naar een Chileense multinational gaat. Zoals alles hier in Zuid Amerika is ook Peru-rail geprivatiseerd.

Onderweg bezoeken we nog de ruines van Ollantantambo

Met de trein naar Machu Picchu

We logeren de eerste nacht in Aguas Calientes, aan de voet van Manchu Picchu met als plan om in de vroege ochtend naar boven te klimmen en de grote massa toeristen een beetje te vermijden. Dit was echter niet naar de zin van de Inca-weergoden die in de ochtend het water met bakken uit de lucht lieten vallen. Tegen 10u klaart het op. Te koppige om het busje te betalen en om toch een beetje Inca-trail gevoel te hebben, wandelen we naar boven. We zien veel volk, maar dit is naar het schijnt peanuts vergeleken met het hoogseizoen van mei tot september.

Wilde rivier in Aguas Calientes

Klim naar boven......................................................David, wachtend tot het opklaard

We sluiten aan bij een gids die ons illegaal meeneemt op zijn tour (en om zelf wat meer te verdienen). We leren bij over de ontdekking van deze Inca-stad, over de vele theoriën tot wat het nu eigenlijk gedient zou hebben (Inca`s hadden de vervelende gewoonte niets op te schrijven) over zonnewijzers en heilige stenen. Het is echter pas in de late namiddag dat de wolken verdwijnen en we de stad in volle glorie zien. Alle tourmensen zijn ondertussen vertrokken, het ideale moment om het fototoestel en kerstmuts uit te halen en de typische fotos in alle rust te trekken.

Machu Picchu in de mist....................Inca trappen

Wat ze denken dat een tempel was...................Het lager gedeelte van de stad

Dries, Karin, Luis en David.................................Het hoger gedeelte van Machu Picchu

De kerstmannen in Machu Picchu

Op de weg terug naar Cusco bezoeken we nog de ruines van Pisac en een lokaal souvenier marktje

Ruines van Pisac..................................................Lekker, ovengebakken Empanadas

Lokale markt

Lima

Van Cusco nemen we het vliegtuig (voor 50 euro kan je niet sukkelen) naar Lima, de hoofdstad van Peru. We hebben hier een dagje om rond te lopen en het toeval wil dat Federico (Argentijn met wie we door Bolivië zijn getrokken) hier ook juist is aangekomen met zijn broer. Het aantrekkelijke aan Lima is zeker de kust met zijn vele surfers waar je de drukte van de stad helemaal kan vergeten. Hier vind je ook de modaine clubs en shoppingscentrums van Lima, iets wat in groot contrast staat met de rest van de stad. We logeren in hostel España, een mooi hotelleke in het centrum dat echter meer weg heeft van een museum met zijn vele oude beeldhouwwerken.

Wissel van de wacht

Luis op de Plaza de Armas

Schoenenpoetsen met stijl

De volgende halte is Colombia ... een tijdje terug in het nieuws omwille van de moord op Raul Reyes, de 2de in rang van de FARC, het Colombiaans rebellenleger. Omdat dit op het grondgebied van Ecuador is gebeurd zonder toestemming van de president van Ecuador en omdat onze Venezulaanse vriend Chavez zich ermee heeft bemoeid, dreigde dit incident te escalleren. Van in Chile hebben we dit nieuws tot op de voet gevolgd maar uiteindelijk hebben de presidenten van de 3 landen elkaar toch de hand geschut en hun legers uit de grensstreken terug getrokken.

We kunnen dus relatief zonder zorgen naar Bogota vliegen. Het mindere nieuws is echter dat we tot in Lima hebben gewacht om onze vlucht te veranderen terug naar Europa. Ik had altijd in mijn achterhoofd gehad mijn vluchtdatum te verlengen en 9 dagen langer in Colombia te blijven. Door deze historie en omdat we enkel in Lima, in het kantoor van onze vliegtuigmaatschappij onze vluchten konden veranderen (goude tip .. koop nooit een zogezegd open-vlucht via internet!!) was er al lang geen plaats meer en dit tot de 18de april. Hier zou mijn werk niet zo blij mee geweest zijn en thuis waarschijnlijk nog minder ;) ... dus kom ik zoals eerst geboekt op 1 april naar huis. Verslag van Colombia volgt.